Ont•moe•ting

Onlangs (2017) ontving ik een een brief van mijn werkgever, ondertekend door de directeur, waarin wordt bevestigd dat de belasting van mijn nevenfuncties geen invloed hebben op mijn functioneren.

Nu ben ik zelf sinds ik in 1989 in dienst trad bij het Administratief Dienstencentrum Zeeland, het ADZ,  (nu Orionis Walcheren) op het werk transparant over wat ik buiten dienst doe. Sterker, mijn aanstelling heb ik te danken aan mijn eerste werkleiding, die, net als ik, buiten de werkvloer muziek maakt en die mij op een verjaardag wees op een leuke functie via een WSW-indicatie. Na zijn pensionering is hij vervangen door inmiddels een buslading jobcoaches, achtereenvolgens ook allemaal met belangstelling voor mijn leven naast het ‘werk’. En mijn voorlaatste jobcach speelde zelf als leerling saxofoon in ‘mijn’ Leerlingenorkest. Ook pers en sociale media winden er geen doekjes om: ik ben ook dirigent.

Dus keek ik er toch van op dat na bijna 30 jaar schriftelijk werd bevestigd dat er geen bezwaren zijn tegen muziek (laten) maken naast het werk.

Nuchter commentaar van mijn huisgenoot: “Ah, de vergadering is afgelopen.”